Mevrouw Cynthia Ortega-Martijn lid van de Tweede Kamer heeft een in augustus 2009 bezoek gebracht aan de voorzitter van de stichting Ban Boneiru Bek, mevrouw Celia Fernandes Pedra.

Sinds 30 november 2006 zit mevrouw Ortega voor de ChristenUnie in de Tweede Kamer. Haar portefeuille omvat sociale zaken en werkgelegenheid, cultuur, volkshuisvesting en Antilliaanse en Arubaanse zaken.

Op haar website schrijft mevrouw Ortega-Martijn het volgende over Bonaire.

De situatie op Bonaire baart mij zorgen. Hier heb ik met de gezaghebber, bestuurders, deskundigen en geestelijke leiders over gesproken. Terwijl de Nederlandse regering druk bezig is met de uitwerking en verdere invulling van Bonaire als Openbaar lichaam groeit de weerstand op het eiland. Over het hoe en waarom van deze weerstand heb ik gesproken met een groep “Awor t’e Ora” die om en nabij 3000 handtekeningen heeft verzameld van burgers die aangegeven hebben voorstanders te zijn van een referendum. Dit is ongeveer de helft van de kiesgerechtigden op Bonaire. Het referendum moet inzicht geven of de burgers tevreden zijn met de manier waarop de status ‘directe band met Nederland’ is ingevuld en uitgewerkt. Indien het Bestuurscollege geen uitvoering geeft aan de wens van deze burgers zal “Awor t’e Ora” niet schromen om gerechtelijke en internationale stappen te nemen. Een ander heikel punt dat zij aangeven is de manier hoe de voorbereiding naar het referendum van 2004 is verlopen. Sprake zou zijn van manipulatie van het proces. Daarnaast geven zij aan te kunnen bewijzen dat er ongeveer 1000 mensen hebben gestemd die niet stemgerechtigd waren. Over de gang van zaken hebben zij brieven geschreven aan Premier Balkenende en staatssecretaris Bijleveld. Hierop hebben zij - volgens zeggen - nooit antwoord gekregen. Zij voelen zich daarom miskend en aan hun lot overgelaten. Zij vinden dat Nederland gebruik moet maken van de waarborgfunctie om hun mensenrechten te waarborgen. In september a.s. zal een manifestatie plaatsvinden om de wensen voor een referendum aan hun bestuurders en politici kenbaar te maken. In deze context heb ik ook gesproken met geestelijke leiders die zich ernstig zorgen maken over het proces en de impact die Nederlandse wet- en regelgeving zal hebben op de cultuur van Bonaire. In een vrij vroeg stadium hebben zij een verklaring opgesteld en uitgereikt aan staatssecretaris Bijleveld. Zij hebben geen reactie hierop gekregen en merken dat er weinig rekening wordt gehouden met hun zorgen. Mijn zorgen die ik vaak in debatten en door middel van vragen heb geuit zijn hiermee bevestigd.

Ondanks de onrust gaat het proces van ‘integratie’ in denderende treinvaart door. Als volksvertegenwoordiger vraag ik mij ernstig af of deze trein door moet blijven denderen.

Het was fijn om Henk Kamp te zien in zijn nieuwe uitdagende rol. Hij heeft het goed naar zijn zin en probeert zijn opdracht voortvarend en zo goed mogelijk uit te voeren. Hij beaamt dat de eerste 6 maanden sinds zijn aantreden de informatievoorziening naar de burgers niet optimaal is verlopen. Daar gaat verandering in komen. Er zijn echter nog steeds vragen over de legitimiteit van zijn benoeming en bevoegdheden. Overigens vragen die ik vorig jaar gedurende het debat van de begrotingsbehandeling NAAZ ook heb geuit en geen bevredigend antwoord op heb gekregen.