De Maskarada is een oude tra­ditie, met Indiaanse en Afri­kaanse elementen, de herkomst ervan staat niet precies vast. Behalve Bonaire kennen slechts een paar andere Caribische ei­landen en bijvoorbeeld Venezu­ela een vergelijkbaar gebruik.

Na een welkomstwoord van waarnemend gezaghebber Kroon, die de groep bedankt dat zij de culturele tradities van Bo­naire levend houden, worden op de patio van het Bestuurskan­toor kleine toneelstukjes opge­voerd: een man in een boot vangt een vis en een a

ls slier ver­klede figuur wordt verslagen. „Dit zijn taferelen uit het dage­lijks leven", licht Hubert Vis, die lang bij de afdeling cultuur van het Openbaar Lichaam Bonaire werkte, toe.

,,Ze tonen de strijd met de na­tuur en de strijd om te overle­ven." Journalist Boi Antoin vult aan: , ,Het stierengevecht dat je zojuist zag, is gebaseerd op een waargebeurd verhaal van twee broers die niet Venezuela naar Bonaire kwamen. Vroeger werd tijdens de Maskarada ook com­mentaar geleverd op de actua­liteit, dat is nu zo'n beetje verdwenen. Maar de liedjes die de muzikanten spelen, zijn geba­seerd op oude, vaak mondeling overgeleverde verhalen."

Volgens Vis had destijds zo'n beetje iedere wijk op Bonaire een eigen Maskarada. Nu houdt de Fundashon Nawati de traditie levend. Zo dadelijk trekt de op tocht verder, langs het Kas d Kuido en daarna langs enkele huizen in Noord Salinja. Het is een unieke traditie.

Bron: Antilliaans Dagblad, door Janita Monna