Als pleitbezorger van ver­nieuwing, duurzame transities en vergroening van de wereld was ik een groot voor­stander van het plan om Bonaire onderdeel van Ne­derland te laten worden. Het is een van de mooiste plek­ken op aarde, met zo'n 16.000 veelal vriendelijke inwoners.

Het eiland heeft al jaren een stringent natuurbeleid, een overvloed aan zon en wind voor de energievoorziening en grote ambitie op het ge­bied van duurzaamheid.

Na een, referendum stemde vorig jaar een groot deel van de bevolkíng voor een sa­menvoeging met Nederland in plaats van een meer onaf­hankelijke status, zoals bijvoorbeeld Aruba en Curaçao. Bijna een jaar later zijn er toch wat bedenkingen ont­staan. De Nederlandse grondwet is nu ook op Bonai­re van toepassing en die schrijft in artikel 1 gelijke behandeling van alle inwo­ners van het land Nederland voor, dus inclusief de inwoners van Bonaire.

Toen de uitwerking van de plannen concreet werd, moest de Bonaireaan zijn beeld bijstellen. Er kwamen weliswaar scherpe financiële, justitiële en andere vormen van controle en toezicht, maar qua rechten en voorzie­ningen wordt hij niet meer dan een halve Nederlander. Het eerste wat zichtbaar werd, was de bouw van een gevangenis en een belastingkantoor in Kralendijk.

Een leger kundige en vaak enthousiaste ambtenaren werd vanuit Nederland naar het eiland gestuurd met vaak onmogelijke en ondoordachte opdrachten. Zo mag je a1s Nederlander maximaal zes maanden per jaar op Bonaire verblijven; iemand uit de verenigde staten die al sinds jaar en dag een huis heeft op Bonaire, mag er niet langer als 3 maanden zijn. De eerste Amerikaanse huizenbezitters zijn inmiddels bij aankomst direct weer naar huis gestuurd omdat hun limiet was bereikt. Niet erg slim voor een eiland dat afhankelijk is van toerisme.

Uit een recent belevingsonderzoek op Bonaire blijkt dat de meerderheid van de bevolking vindt dat er op enkele uitzonderingen na,geen sprake is van verbetering. Sociaal-economisch gaat het met meer dan 60% van de bevolking slechter dan een jaar geleden. De prijzen in de winkels liggen nu ruim boven het gemiddelde van de Nederlandse standaard terwijl het gemiddelde maadinkomen rond de 800 dollar ligt en een aow’er slechts 524 dollar krijgt.

Steeds meer mensen leven door deze situatie onder de armoedegrens. Als er weer een referendum zou worden gehouden, zou een ruime meerderheid tegen stemmen.Laten we daarom nu de reeks foute beslissingen en inschattingen snel en praktisch herstellen en van Bonaire de eerste echt duurzame gemeente ter wereld maken.

Ruud Koornstra is duurzaam ondernemer.

Twitter: @RuudvanTendris Mail: rkoornstra@telegraaf.nl

Bron Telegraaf zaterdag 20-8-2011