Nederland telt meer dan 150.000 inwoners met wortels in Curaçao, Aruba, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba. Duizenden hiervan zijn op hun eigen manier succesvol. Stichting Ocan plaatst dit jaar elk week één van hen in de Spotlight. Deze week de Curaçaose psycholoog en pedagoog Gladys Brinckman-Reigina.

"Als psycholoog ben ik eigenlijk gevormd door de werkgroep transculturele familietherapie, een kleine werkgroep binnen de sectie Interculturalisatie van het Nederlands Instituut voor Psychologen. Ik voelde al langer dat de mainstream psychologie te westers is. Ik wist dat het anders kon. Zij hebben me geleerd hoe ik dat aan kon pakken. Nu werk ik inmiddels vier jaar als zelfstandig psycholoog en relatie en gezinstherapeut. Ik bezoek mensen of nodig ze bij mij uit. Niet in een kantoor, maar gewoon thuis. Ik krijg wel eens de vraag of dat niet raar of eng is, maar het werkt. Een thuisomgeving kan mensen helpen om zich te ontspannen. Ik hou ook rekening met religie. Binnen de psychologie wordt dat vaak aan de kant geschoven als iets dat achterhaald is. Het kan echter een belangrijk onderdeel zijn in het leven van mensen. Het kan kracht en richting geven. Zelf ben ik christelijk, maar ook als iemand in Allah gelooft, dat moet je daar als psycholoog iets mee. Hetzelfde geldt voor cultuur. Je kunt de westerse psychologie niet zomaar op iedereen en alles plakken.'' 

Obstakels

"Het was niet makkelijk om werk te vinden. Zelfs McDonalds wilde me niet. Ze zeiden dat ik uiteindelijk weer weg zou gaan omdat ik te hoog was opgeleid. Uiteindelijk heb ik kunnen werken als sociotherapeut en tegelijkertijd solliciteerde ik als psycholoog. Ik werd de hemel ingeprezen, maar hoorde altijd dat ik te weinig ervaring had. Het hielp niet dat ik een jaar gratis als psycholoog had gewerkt of ervaring had als sociotherapeut. Veel psychologen denken dat het een soort dagopvang is, maar de sociotherapeuten voeren feitelijk de behandeling uit bij een groep. Doorslaggevend was het toen ik geen roostervrije dag kreeg voor de studie systeemtherapie. Ik was bereid om mijn diensten te wisselen met collega's. Ik betaalde mijn studie bovendien zelf en de instelling zou er alleen profijt van hebben. Maar het kon niet. Kort daarna besloot ik om ontslag te nemen en verder voor mezelf te werken, wat ik al voorzichtig twee jaren eerder was begonnen te doen. Omdat ik wist dat ik meer kon, was het soms frustrerend om als sociotherapeut te werken. Als ik iets signaleerde, mocht ik het niet zelf aanpakken, terwijl ik wel het vertrouwen van kinderen of ouders had. Maar ik heb er zeker geen spijt van. Ik maakte kinderen en gezinnen mee van de ochtend tot de avond. Ik zag hoe kinderen speelden. Ik voelde de wanhoop van sommige ouders. Die ervaring heeft me gemaakt tot de psycholoog die ik nu ben.''

Helpen

"Als sociotherapeut begeleidde ik een Curaçaos jongetje, dat uit huis was geplaatst. Hij miste zijn moeder en zijn zus werd ergens anders opgevangen. Hij was compleet ontworteld. Ik hielp hem bij het versterken van zijn zelfbeeld. Toen hij jarig was, wilde ik dat vieren met een grote Antilliaanse taart. De psycholoog begreep dat, maar de instelling vond het te duur en er was bovendien altijd appeltaart bij verjaardagen. Uiteindelijk heb ik zelf die taart gekocht en het geld teruggekregen van zijn moeder. Die jongen was helemaal in zijn hum en zijn moeder vond het geweldig dat ze iets voor haar zoon kon doen. Het deed haar namelijk pijn dat ze niet in staat was om voor haar kinderen te zorgen. Voor zulke kleine dingen is in de psychologie vaak te weinig aandacht.''

Inspiratie

"Mijn ouders zijn gescheiden. Als tiener wilde ik daarom kinderrechter worden om alle vaders terug te pakken. Maar die keuze werd bepaald door boosheid en pijn. Later besefte ik dat een scheiding pijnlijk is voor alle betrokkenen. Het heeft ook te maken het beeld dat we creëren van mannen en vrouwen. Als vrouw moet je zorgen dat je op je eigen benen kan staan, want mannen zijn niet te vertrouwen. Tegelijkertijd krijgen de mannen het beeld dat ze het niet waard zijn en niet deugen. Hoe verwachten we dan dat relaties gaan werken? Ik zie die ervaring als mijn sterke kant. Pijn werkt storend als hij nog heel rauw is, maar als het in je rugzak zit, dan kun je er uit putten en die ervaring gebruiken om anderen te helpen. Mensen hebben geen behoefte aan iemand die het allemaal perfect heeft gedaan. Ze willen iemand die hen begrijpt en met hen mee kan voelen."

Dankbaar

"Ik heb veel steun gehad van mijn moeder, mijn zus Lydia en van mijn oma, die ik als tweede moeder zag. Maar ook van veel andere mensen gedurende de jaren. Zolang je vastberaden bent, haken ze vanzelf aan. Zo is Marina mijn ‘moeder’ wat betreft mijn professionele ontwikkeling. Ik krijg ook steun uit de bijbeltekst: 'I know the plans I have for you.' Ik heb vaak genoeg in een dip gezeten of getwijfeld. Maar dan ga ik de strijd aan met mijn eigen gedachten en bijt me vast in mijn plannen. Mijn man Michel, nicht Dayenne en broer Ruwayne zijn nu mijn grootste coaches en cheerleaders. ''

Tip

"Alles begint bij het waarderen van jezelf, het besef dat je er toe doet. Dan maak je je plan en daar bijt je je in vast. Je zet het volume zachter van mensen die zeggen dat je het niet kan en juist harder van mensen die je steunen. Het is echt een battle of the mind.''

Foto credits Ruwayne Reigina.

Tekst Otti Thomas.