Nederland telt meer dan 150.000 inwoners met wortels in Curaçao, Aruba, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba. Duizenden hiervan zijn op hun eigen manier succesvol. Stichting Ocan plaatst dit jaar elk week één van hen in de Spotlight. Deze week de Arubaanse Yvette Jackson, psycholoog en adviseur beroepskeuze.

"Het vroor 15 graden in 1962, het jaar waarin ik naar Den Haag kwam. Ik was goed in sport, dus ik wilde sportleraar worden. Maar ik zag mezelf niet elk jaar buiten atletiek doen terwijl het vroor, dus ben ik psychologie gaan studeren in Amsterdam. Mijn specialisme was kinder- en jeugdpsychologie. Na mijn afstuderen ben ik getrouwd en in Eindhoven gaan wonen. Ik vond werk als psycholoog en gaf in deeltijd les in psychologie op een HBO en in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Ik volgde een postdoctorale opleiding psychologie om me te specialiseren in beroepskeuze. Dat kon ik goed gebruiken toen ik in Rotterdam ging werken voor een overheidsproject voor Antilliaanse en Surinaamse vrouwen en later ook Turkse, Marokkaanse en Kaap-Verdiaanse vrouwen. Ze misten werkervaring in Nederland, dus ze kregen bijscholing en konden dan een beroep kiezen. Daarna zijn we door de overheid gevraagd om te helpen bij de werving van buitenlandse vrouwen voor de politie en vervolgens ook voor de Nederlandse Spoorwegen. Uiteindelijk werd het personeel van het Vrouwenproject overgenomen door het Zadkine College in Rotterdam, waar ik voornamelijk met jongeren ben gaan werken.''

Helpen

"Ik doe graag iets voor mensen die niet weten hoe ze uit een vervelende situatie moeten komen. Hoewel ik er zelf nooit last van heb gehad, weet ik hoezeer mensen kunnen discrimineren. Het komt voort uit mijn overtuiging dat iedereen het recht heeft om zijn kansen te benutten. In de periode dat veel kansarme Antillianen naar Nederland kwamen, vroeg PvdA-Tweede Kamerlid Henk Mollenman mij voor het Landelijk Inspraakorgaan Antillianen in Utrecht. Dat is later het Overlegorgaan Caribische Nederlanders geworden. Het gaf ons de mogelijkheid om ons in te zetten voor beter onderwijs en iets te doen aan de onzin, die soms verteld werd. Zo kregen Antillianen vaak te horen dat hun diploma's niet goed genoeg waren, terwijl ze gewoon Nederlandse examens hadden gedaan. In Eindhoven was ik voorzitter van de Associatie Antillianen en Arubanen en lid van Fundashon Tula.''

Inspiratie

"Ik heb een goede gezondheid en ga nooit naar de dokter. Ik sport nog steeds. Een aantal jaar geleden liep ik de Vierdaags van Nijmegen en vorig jaar liep ik de marathon op Curaçao. Ik ga voor mijn gevoel achteruit als ik niet sport en het geeft me de kracht om veel te doen. Ik krijg ook energie als ik iemand geholpen heb. Ik kan het niet altijd achterhalen, want de deelneemster aan het vrouwenproject werden nog een jaar gevolgd, maar daarna raakten ze uit zicht. Bij toeval kom ik die vrouwen soms nog tegen, terwijl ze werken bij de politie of een andere baan hebben. Nu is het heel gewoon dat er vrouwen uit het buitenland werken bij de politie, maar ik stond dus aan de basis daarvan. Een andere vrouw die deelnam had weinig onderwijs gehad in Suriname. Ze had moeite met lezen en schrijven. Nu is ze afdelingshoofd in een ziekenhuis.''

Obstakel

"Tijdens mijn studie had ik geen geld, dus het duurde uiteindelijk vijf jaar voor ik terug kon naar Aruba. Vooral rond Kerstmis had ik wat heimwee. Nu kan ik wel elk jaar naar Aruba en Curaçao. Grote obstakels kan ik meestal voorkomen. Antillianen en Arubanen zijn vaak te bedeesd, maar aan mij moet niemand onzin verkopen. Je moet voor jezelf opkomen. Ik woon veertien jaar een in appartementencomplex in Amsterdam en daarvan waren we tien jaar bezig geweest een strijd voor dubbele ramen. We hadden last van tocht. We zouden bovendien energiekosten besparen. Maar de verhuurder had telkens een reden om het niet te doen. Het mocht niet van de architect, het was te duur. We hebben zelfs offertes opgevraagd. De verhuurder ging pas akkoord toen de BTW op bouwkosten van 21 naar 6 procent ging. We hebben hiervoor de publieksprijs 2015 op de Bewoners Energiedag gekregen. Vaak is het dus een kwestie van doorzetten.''

Dankbaar

"Mijn vader zei altijd: pak een boek. Het heeft geholpen. Ik las veel Engelstalige boeken en de boeken voor mijn studie waren praktisch allemaal in het Engels, zodat ik geen moeite had met studeren. Mijn vader vond onderwijs belangrijk. Hij werkte hard zodat zijn kinderen konden studeren en hun diploma's konden halen. Zelf had hij die kans niet gekregen. Hij was een voorbeeld voor mij. Ik weet wat het is om hard te werken. Mijn dochter kon gelukkig ook goed leren en vond na haar studie ook snel een baan. Nu werkt ze als psycholoog en criminoloog in Amsterdam.''

Advies

"Mensen durven vaak niet om vragen te stellen. Ze zijn afwachtend en willen niet onderdanig zijn. Het is een soort trots, waardoor ze in hun eigen cocon blijven zitten. Hun potentieel komt daardoor niet tot zijn recht. Vragen is zo belangrijk. Ik heb ook mijn weg moeten vinden toen ik pas in Nederland was. Je moet een besluit te nemen over wat je wil bereiken en als je niet weet hoe je het aan moet pakken, dan vraag je hoe je dat moet bereiken.''

Stichting Ocan ondersteunt Caribische Nederlanders bij het bereiken van hun individuele en gedeelde ambities en doelstellingen. Foto

credits Stephen Garcia, tekst credits Otti Thomas